کهیر واکنش پوستی می‌باشد که موجب ایجاد دانه‌های خارش‌دار می‌گردد. ضایعات کهیر دارای اندازه‌های مختلفی بوده و در طول دوره‌ی آن مکرراً ظاهر شده و از بین می‌روند. کهیرهای مزمن معمولاً تهدید جدی و خطرناک برای سلامت نمی‌باشند. اما می‌توانند بسیار ناراحت‌کننده بوده و سبب اختلال در خواب و فعالیت‌های روزانه شود. درمان‌های مختلفی جهت رهایی از علائم آن وجود دارد. برای بسیاری از افراد داروهای آنتی‌هیستامین و ضد خارش می‌توانند سبب رهایی از کهیر مزمن شوند.
علت‌ها و دلایل بیماری کهیر
ضایعه‌هایی که همراه با کهیر ظاهر می‌شوند، هنگامی بوجود می‌آیند که سلول‌های خاصی هیستامین و مواد شیمیایی دیگری را به جریان خون شما وارد می‌کنند. پزشکان غالباً نمی‌توانند علت این واکنش پوستی و اینکه چرا به یک مشکل طولانی‌مدت (کهیر مزمن) تبدیل می‌شود را تشخیص دهند. اما واکنش پوستی ممکن است در اثر عوامل زیر ایجاد شود:
داروهای ضد درد
حشرات یا انگل‌ها
عفونت
خاراندن
گرما یا سرما
استرس
نور خورشید
ورزش
الکل، غذا یا افزودنی‌های مواد غذایی
فشار بر روی پوست برای مثال در اثر بند محکم زیرشلواری
پرمویی های غیرهورمونی با لیزر موهای زائد رفع می‌شود؟
علائم و نشانه‌های کهیر
نشانه‌ها و علائم کهیر مزمن عبارتند از:
دسته‌ای از ضایعات قرمز یا سفید معمولاً بر روی صورت، تنه، بازوها یا پاها
ضایعات و دانه‌هایی که دارای اندازه و شکل‌های متغیری بوده و بطور مکرر ظاهر شده و از بین می‌روند
همراه با خارش که ممکن است شدید باشد
ورمی که سبب درد یا سوزش می‌شود (آنژیوادم)، بویژه داخل گلو و اطراف چشم‌ها، گونه‌ها، دست‌ها، پاها و اندام‌های تناسلی)
تمایل به تشدید علائم و نشانه‌های کهیر با محرک‌هایی چون گرما، ورزش و استرس
عود کردن مکرر و غیر قابل پیش‌بینی علائم کهیر، گاهی اوقات برای ماه‌ها یا سال‌ها
آزمایش و تشخیص
معاینه بدنی و گرفتن شرح‌حال بیمار
پزشک شما معاینه‌ای فیزیکی انجام داده و تعدادی سوال از شما می‌پرسد تا بتواند علت ایجاد علائم را تشخیص دهد. همچنین ممکن است از شما درخواست کند تا موارد زیر را بطور روزانه یادداشت نمایید:
فعالیت‌هایی که انجام می‌دهید.
هر نوع دارو، داروهای گیاهی یا مکملی که مصرف می‌کنید.
هرچه که می‌خورید و می‌نوشید.
محل ظاهر شدن کهیرها و مدت زمانی که طول می‌کشد تا یک ضایعه از بین برود.
آزمایش‌ها
همیشه تعیین علت زمینه‌ای کهیرهای مزمن ممکن نمی‌باشد. اگر درمان اولیه موثر نباشد، پزشک شما ممکن است یک یا چند آزمایش را تجویز نماید از جمله:
آزمایش‌های خون
آزمایش‌های حساسیت، هرچند تنها در صورتیکه اخذ شرح حال و دفترچه یادداشت غذایی در تشخیص علت کهیرهای شما مثمر ثمر نباشد، استفاده می‌شوند.
آزمایش‌هایی جهت تشخیص بیماری‌های زمینه‌ای
درمان و داروها
پزشک شما احتمالاً استفاده از درمان‌های خانگی از جمله آنتی‌هیستامین‌های بدون نسخه را جهت درمان علائم به شما توصیه می‌نماید. اگر مراقبت‌های فردی مفید نباشد، با پزشک خود جهت یافتن داروهای تجویز شده یا ترکیبی از داروهایی که بهترین نتیجه را به همراه دارد، مشورت نمایید.
درمان عوامل اساسی مسبب علائم شما
اگر پزشک شما بتواند تشخیص دهد که کهیرهای شما در اثر بیماری دیگری ایجاد شده است، سعی می‌کند که ابتدا آن را درمان نماید. برای مثال، بهترین کمک برای افراد دارای کهیرهای مزمن و التهاب تیروئید (تیروئیدیت) درمان مشکل تیروئید است.
مصرف گونه‌های غیرخواب‌آور قرص‌های آنتی‌هیستامین
استفاده از قرص‌های آنتی‌هیستامین به صورت روزانه می‌تواند سبب توقف آزادسازی هیستامین گردد. گونه‌های جدیدتر داروها (آنتی‌هیستامین‌های نسل دوم) نسبت به آنتی‌هیستامین‌های قدیمی دارای میزان کمتری عوارض جانبی چون خواب‌آلودگی هستند.
لوراتادین (کلاریتین، آلاورت)
فکسوفنادین (آلگرا)
ستیریزین (زیرتک)
لووستیریزین (Xyzal)
دس‌لوراتادین (کلارینکس)
مصرف گونه‌های قدیمی‌تر قرص‌های آنتی‌هیستامین
اگر آنتی‌هیستامین‌های جدید به شما کمک نکند، پزشک شما ممکن است استفاده از نوع قدیمی این دارو را توصیه نماید؛ اما به علت خواب‌آور بودن آن تنها قبل از خواب مصرف گردد. از جمله این داروها عبارتند از:
هیدروکسی‌زین (ویستاریل)
دیفن‌هیدرامین (بنادریل)
کلرفنیرامین (کلر-تریمتون)
در صورتی که باردار و یا در دوران شیردهی می‌باشید، مبتلا به یک بیماری مزمن هستید و یا داروهای دیگری مصرف می‌کنید، قبل از مصرف هر کدام از این داروها با پزشک خود مشورت نمایید.
استفاده از سایر داروها
اگر آنتی‌هیستامین به تنهایی سبب رفع علائم نگردید، داروهای دیگری که ممکن است مفید باشند عبارتند از:
داروهای مسدود کننده‌ی هیستامین (H-2)- این داروها که آنتاگونیست گیرنده H-2 نیز نامیده می‌شوند، می‌توانند بصورت تزریقی یا خوراکی مورد استفاده قرار بگیرند. نمونه‌هایی از این داروها شامل سایمتیدین (تاگامت)، رانیتیدین (زانتاک)، نیزاتیدین (اکسید)، فاموتیدین (پپسید) می‌باشد. عوارض جانبی این داروها از مشکلات گوارشی تا سردرد متغیر است.
داروهای ضد التهاب- کورتیکواستروییدهای خوراکی از جمله پردنیزون می‌توانند در کاهش التهاب، قرمزی و خارش موثر باشند. این داروها معمولاً جهت کنترل کهیرهای شدید یا آنژیوادم برای مدت کوتاهی استفاده می‌شوند زیرا می‌توانند سبب عوارض جانبی جدی گردند. کرم‌های کورتیکواسترویید که بر روی پوست مالیده می‌شوند معمولاً برای کهیرهای مزمن موثر نمی‌باشند. کورتیکواستروییدها می‌توانند سبب تضعیف سیستم ایمنی بدن شوند که در نتیجه‌ی آن احتمال ابتلا به عفونت یا تشدید عفونت موجود افزایش می‌یابد.
داروهای ضد افسردگی- دوکسپین ضد افسردگی سه حلقه‌ای (زونالون) که بصورت کرم استفاده می‌شود، می‌تواند در کاهش خارش مفید باشد. این دارو ممکن است سبب سرگیجه و خواب‌آلودگی شود.
گزینه‌های دیگر
داروهای متعددی تحت مطالعه بوده که برای افرادی که کهیرهای مزمن آنها در برابر روش‌های مختلف درمانی مقاومت می‌کند، مفید می‌باشد:
داروی آسم تزریقی- چندین مطالعه نشان داده است که داروی اومالیزوماب (Xolair) در مقابل کهیرهای مزمن مقاوم در برابر درمان و بدون هیچگونه عوارض حانبی بسیار موثر است. اما در مقایسه با گزینه‌های دیگر هزینه بیشتری داشته و معمولاً تحت پوشش بیمه نیز قرار ندارد.
داروهای آسم همراه با آنتی‌هیستامین- داروهایی که با عملکرد تعدیل‌کننده‌های لکوترین تداخل پیدا می‌کنند، در صورت استفاده با آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند مفید باشند. از جمله‌ی این داروها عبارتند از مونته‌لوکاست و زافیرلوکاست(Accolate). عوارض جانبی ممکن است شامل تغییر در رفتار و حالات باشد.
سیکلوسپورین. داروی سیکلوسپورین (Gengraf، Neoral و غیره) بر سیستم ایمنی بدن اثر گذاشته و سبب رهایی از کهیرهای مزمن می‌شود. عوارض جانبی شامل سردرد و حالت تهوع و یا افزایش خطر عفونت و کاهش عملکرد کلیه می‌باشد.
تاکرولیموس- شبیه به سیکلوسپورین بوده و موجب کاهش پاسخ سیستم ایمنی بدن که سبب ایجاد کهیرها است، می‌شود. عوارض جانبی این دارو نیز از موارد جزئی تا موارد جدی و خطرناک متغیر است.
مایکوفنوالت- این داروی کاهنده‌ی ایمنی بدن موجب بهبود علائم و نشانه‌ها و درمان کهیر پوستی است. اما برای زنان باردار سبب افزایش خطر سقط جنین و نقایص هنگام تولد می‌گردد.
شیوه‌ی زندگی و درمان‌های خانگی
اقدامات احتیاطی زیر می‌توانند سبب جلوگیری یا تسکین تکرار واکنش‌های پوستی کهیرهای مزمن شود:
لباس‌های گشاد و سبک بپوشید.
از خاراندن و خراشیدن خود و صابون‌های سفت و خشن پرهیز کنید.
محدوده‌ی دارای کهیر را با دوش گرفتن، پنکه، پارچه سرد یا لوسیون تسکین دهنده خنک نگه دارید.
زمان و محل ایجاد کهیرها، فعالیتی که انجام می‌دهید، خوراک خود و غیره را در دفترچه‌ای یادداشت نمایید. این امر به پزشکتان در شناسایی عامل ایجاد کهیر کمک می‌کند.
از عوامل تحریک‌کننده از جمله برخی غذاها یا مواد افزودنی، الکل، مسکن‌ها، گرما، سرما، فعالیت سنگین و استرس پرهیز کنید.
مضرات لیزر صورت چیست؟
داروهای جایگزین
هرچند مطالعات بیشتری مورد نیاز است اما برخی شواهد نشان از موثر بودن روش‌های دارویی جایگزین زیر جهت رهایی از ضایعات کهیر می‌باشد:
محدودیت‌های غذایی از جمله حذف مخمر، مواد افزودنی غذایی و سایر چیزهایی که ممکن است موجب واکنش پوستی (حساسیت‌زا) شوند.
مصرف مکمل‌هایی چون ویتامین‌های B12، C و D، روغن ماهی و کوئرستین
تکنیک‌های تمدد اعصاب
طب سوزنی، گاهی همراه با شستشوی گیاهی با گیاه باباآدم